عبور لحظه از تاریخ،

عبور یک قطار پند از روی نادان،

عبور یک ابر در باد،

عبور یک نفر بی غم،

که می گفت:زندگی یعنی،بی خیالی.

زندگی یعنی،عبور هجا و واج در شعر

زندگی یعنی،این و آن کردن ها،قصه ی یک ابرسیاه،

که روزی می ماند بر دل ما،

و آه از این زندگی دراز،

و زندگی یعنی،فاصله یک پل تا مرگ.

و مرگ پایان حقیقت نیست.

ومرگ یعنی،دوباره باز شدن

مرگ یعنی،به دامان عشق رفتن،

با چراگاه اندیشه بازی کردن،

زیر باران سخن تر شدن.

هم چنان می دانیم،که باید رفت.

هم چنان باید رفت،باید راند،

در این سکوت پر درد باید خواند،

در این جا همیشه و همه جا،

بر سر دو راهی خواهی ماند.

که مرگ هم پی آواز حقیقت بدود.

مانی